Şimdiki aklım olsaydı; dünün acısını, bugünün sancısını, yarının kaygısını yaşamazdım. Ulaşılmaz aşkların tartışılmaz üstünlüğüne inanmaz, tel örgüye
takılarak pantolonumu yırtmazdım
Şimdiki aklım olsaydı; aşkın,"Sen benim erişilmezim, vazgeçilmezim,
unutulmazımsın" diyenlerin dayandıkları palavradan ibaret bir payanda
olduğunu bilir ve ulaşılmaz sandığımız yıldızların gerçekte bir taş ve kum
yığını olduğunu, yıllarca beni oyalayan aynanın arkasının katranlı kağıtla
kaplı olduğunu anlardım.
Şimdiki aklım olsaydı; yıllar sonra, "öyle değil, şöyle davransaydım sonuç
daha değişik olurdu"nun muhasebesini yapmanın faydasız olduğunu, dua
çiçeklerini ağlatmanın, gökkuşağının canlı renklerini soldurmakla eşdeğer
olduğunu anlardım.
Şimdiki aklım olsaydı; bir başkasıyla asla derken, sevdiğinizi bir
başkasıyla gördüğünüzde, bu kadarı da fazla demenin kendimi aldatmaktan
başka bir işe yaramayacağını, yeryüzündeki bütün yolların denize
çıkmadığını, bütün nehirlerin ummanına akmadığını öğrenmek olduğunu
bilirdim.
Şimdiki aklım olsaydı; içimde derin bir hüzün, kumsalda yürürken uzun uzun,
bir sarhoşun kafasında geçmişteki sancıların bilançosunu hesaplarken bu med
ve cezir bileşkesinin kimyasını bir simyacı gibi düşünmekten başka birşey
olmadığını anlardım.
Şimdiki aklım olsaydı; önümü görmeden hep geriye bakmaz
ve istasyonda oturup, giden trenin dönmeyeceğini bile bile dönmesini
beklemezdim.
Şimdiki aklım olsaydı,"Bir dönüp baktım ki geçmiş seneler, içimde birikmiş
neler neler olmuş kördüğüm, aynadaki gözlerimde gördüğüm, hala senin için
yanmakta ve ağlamaktayım," demez ve boş bir şişe içinde başarı kutlamazdım.
Şimdiki aklım olsaydı; en yaşlı totemi bu gece yaşantımdan çıkaracağım
derken, tapınağa her zamankinden daha çok gitmezdim.
Şimdiki aklım olsaydı; milyonların yaşadığı bu kentte, yamaçtan inen
huzursuz akşamların koynunda yalnızlığımı paylaşacak bir dost bulamamak,
caddeden geçen araçların motor gürültüsüyle sabahlamak, yeni bir güne
başlarken, bir gün döneceksin diye kaç yıl aç ve muhtaç kaldım sevgiye demek
yerine, yeryüzündeki bütün nehirlerin sevgidenizine akmasıyla ve sevgi
denizinin ummanına kavuşmasıyla son bulacağına asla inanmazdım.
Şimdiki aklım olsaydı; kumsalda büyük bir ateş yakıp, denizin yakamozlarını
seyrederken sabahlamazdım, martı çığlıklarını gitar mırıltısı sanıp
ağlamazdım, dalgaların kumsalı öperken çıkardığı hışırtıyı aşk ninnisi
sanmazdım.
Ve sevgilim şimdiki aklım olsaydı, seni sevmezdim, nefret etmem gerekirken
seni övmezdim, denize bakıp bakıp sövmezdim.
Şimdiki aklım olsaydı...Ahh şimdiki aklım olsaydı...
takılarak pantolonumu yırtmazdım
Şimdiki aklım olsaydı; aşkın,"Sen benim erişilmezim, vazgeçilmezim,
unutulmazımsın" diyenlerin dayandıkları palavradan ibaret bir payanda
olduğunu bilir ve ulaşılmaz sandığımız yıldızların gerçekte bir taş ve kum
yığını olduğunu, yıllarca beni oyalayan aynanın arkasının katranlı kağıtla
kaplı olduğunu anlardım.
Şimdiki aklım olsaydı; yıllar sonra, "öyle değil, şöyle davransaydım sonuç
daha değişik olurdu"nun muhasebesini yapmanın faydasız olduğunu, dua
çiçeklerini ağlatmanın, gökkuşağının canlı renklerini soldurmakla eşdeğer
olduğunu anlardım.
Şimdiki aklım olsaydı; bir başkasıyla asla derken, sevdiğinizi bir
başkasıyla gördüğünüzde, bu kadarı da fazla demenin kendimi aldatmaktan
başka bir işe yaramayacağını, yeryüzündeki bütün yolların denize
çıkmadığını, bütün nehirlerin ummanına akmadığını öğrenmek olduğunu
bilirdim.
Şimdiki aklım olsaydı; içimde derin bir hüzün, kumsalda yürürken uzun uzun,
bir sarhoşun kafasında geçmişteki sancıların bilançosunu hesaplarken bu med
ve cezir bileşkesinin kimyasını bir simyacı gibi düşünmekten başka birşey
olmadığını anlardım.
Şimdiki aklım olsaydı; önümü görmeden hep geriye bakmaz
ve istasyonda oturup, giden trenin dönmeyeceğini bile bile dönmesini
beklemezdim.
Şimdiki aklım olsaydı,"Bir dönüp baktım ki geçmiş seneler, içimde birikmiş
neler neler olmuş kördüğüm, aynadaki gözlerimde gördüğüm, hala senin için
yanmakta ve ağlamaktayım," demez ve boş bir şişe içinde başarı kutlamazdım.
Şimdiki aklım olsaydı; en yaşlı totemi bu gece yaşantımdan çıkaracağım
derken, tapınağa her zamankinden daha çok gitmezdim.
Şimdiki aklım olsaydı; milyonların yaşadığı bu kentte, yamaçtan inen
huzursuz akşamların koynunda yalnızlığımı paylaşacak bir dost bulamamak,
caddeden geçen araçların motor gürültüsüyle sabahlamak, yeni bir güne
başlarken, bir gün döneceksin diye kaç yıl aç ve muhtaç kaldım sevgiye demek
yerine, yeryüzündeki bütün nehirlerin sevgidenizine akmasıyla ve sevgi
denizinin ummanına kavuşmasıyla son bulacağına asla inanmazdım.
Şimdiki aklım olsaydı; kumsalda büyük bir ateş yakıp, denizin yakamozlarını
seyrederken sabahlamazdım, martı çığlıklarını gitar mırıltısı sanıp
ağlamazdım, dalgaların kumsalı öperken çıkardığı hışırtıyı aşk ninnisi
sanmazdım.
Ve sevgilim şimdiki aklım olsaydı, seni sevmezdim, nefret etmem gerekirken
seni övmezdim, denize bakıp bakıp sövmezdim.
Şimdiki aklım olsaydı...Ahh şimdiki aklım olsaydı...
Yorum Gönder